Havoysund het heilbottenparadijs

In augustus 2017 heb ik samen met mijn vismaat Peter deelgenomen aan een groepsreis naar Havoysund in Noord-Noorwegen. We zijn ingedeeld in 12 groepjes van meestal vier vissers maar doordat onze vierde man echter op het laatst heeft moeten afhaken, zijn wij maar met drieën. Na een lange maar verder prima reis komen we op woensdagmiddag aan. De scenery is adembenemend en het water voor de deur van het huisje is glashelder,  koolvissen van 40 cm zwemmen gewoon vlak voor de kant voorbij. ‘S avonds echter een tegenvaller. De voor tijdens de briefing aangekondigde loting van de verdeling van de visgidsen heeft blijkbaar achter gesloten deuren al plaatsgevonden. Wij hebben de eerste visdag geen visgids en we weten dan al dat we de tweede dag (en uiteindelijk ook de derde dag) niet kunnen uitvaren vanwege de wind. We besluiten om ons de eerste dag op de heilbot te richten in een door de visgids aanbevolen gebied.

De volgende dag gaan we na een uitstekend ontbijt om acht uur op pad. Na een dik half uur varen komen we bij de stek, een doorgang tussen twee fjorden. Even later passeren er ons zes boten die het blijkbaar verderop gaan proberen. We maken drift na drift, echter zonder een aanbeet. Daarom gaan we na het middaguur het verderop maar even op de rondvis proberen. We willen toch wat kromme hengels en dat lukt prima. We vangen kabeljauw tot een kilo of vier, schelvis en natuurlijk koolvis(jes). Om drie uur gaan we terug naar de heilbotstek en zowaar haakt Peter er meteen één! De dril is spectaculair en nergens mee te vergelijken maar helaas schiet de vis los als hij al een eind van de bodem is. Een heilbot haken is heel wat anders dan een heilbot vangen. Iets wat we deze week helaas (te) vaak zullen ervaren. Het zou bij deze ene aanbeet blijven. Terug in het kamp blijken de zes boten die ons passeerden 35 heilbotten gevangen te hebben. Onder begeleiding van de visgidsen zijn zij naar een verre stek geweest. Het blijkt geen enkel probleem te zijn om achter de visgidsen aan te varen. Jammer dat dit ons niet eerder verteld is.

De tweede dag mogen we niet uitvaren en terecht. Op zee staan metershoge golven. Vanaf de kant vang ik aan garnaal gulletjes, schelvis, koolvis en enkele scharren tot 35 cm. De derde dag mogen we wel met de boten weg maar we moeten vanwege de wind in het plaatselijke “kanaal” blijven. Jammer want ’s middags konden er zeker wel uit wat later een visgids ons ook bevestigd. Dit is wellicht ook wel een nadeel van een groepsreis waarbij er altijd onervaren vissers zijn. Maar voor vissers zoals wij, die al vaker in Noorwegen onder ruige omstandigheden hebben gevist, was het ‘s middags geen probleem geweest. De vangsten in het kanaal vallen bitter tegen, zelfs de koolvis is deze dag slecht te vangen en ’s middags gaan we dan ook maar weer vanaf de kant vissen waar we dezelfde vangsten maken als de dag ervoor.

De vierde dag hebben we dan eindelijk een visgids mee. Deze man, Ulf Hugsen, blijkt gedurende de visdag een regelrechte topper. Na vijf kwartier varen komen we samen met nog een boot bij de “special bay”. Onze huis- en bootgenoot Dick vangt als eerste een heilbot, helaas maar 59 cm. De tweede is ook voor hem en deze is al 82 cm en geeft beduidend meer sport. Peter heeft dan al enkele aanbeten gehad en hij verspeelt zelfs een mooie heilbot door een slechte knoop in de onderlijn. Ik zal niet vertellen wie die knoop gelegd heeft maar het was niet Peter zelf… Dan krijg ik mijn eerste heilbotaanbeet, hangen! De slip giert het uit, dit is duidelijk een betere vis. Op advies van de gids loop ik even later naar punt van de boot maar Dick heeft zijn lijn nog niet binnen. Mijn lijn slaat om zijn wartel en breekt…. Al de vierde dag, eindelijk DE aanbeet en dan buiten mijn eigen schuld verspeel ik de vis. Ulf schat de vis op minimaal 120 cm. Ik kan wel janken van ellende.

De aanbeten vallen Ulf toch wat tegen en halverwege de dag gaan we naar een andere stek. Op de andere boot zijn drie heilbotten gevangen en ook nog ook aanbeten gemist. Om één uur stapt Ulf over naar de andere boot. Deze mannen hebben dan net hun vierde heilbot gevangen. Deze stek levert ons echter helemaal niks op. Rond vier uur gaan we naar een derde stek en daar krijg ik rond vijf uur (na acht uur vissen!) dan mijn tweede aanbeet van de dag. Ik ben doodsbang de vis te verspelen maar even later ligt er in een heilbot van 85 cm in de boot. Ongelofelijk hoe sterk een heilbot van dit formaat al is. Eindelijk, dit is waarvoor ik naar Havoysund ben gekomen, de ontlading is dan ook groot. Peter heeft dan al zeker acht aanbeten gehad. Sommige vissen hangen niet, andere schieten vrij kort na de aanslag los. Geloof me, aan het materiaal of Peter ligt het niet. Ulf heeft echter een heldere verklaring voor al deze pech. Sterker nog, hij had het al voorspeld toen hij Peter een banaan zag eten. “No bananas on the boat! Bananas means bad luck!” Ulf kan het dan ook niet laten om Peter hier elke keer aan te herinneren. Dick vangt nog twee heilbotjes maar die zijn niet groter dan 55 cm. Even later gaat Dick met een lichte hengel en een klein pilkertje vissen en haakt zowaar een flinke heilbot. Terwijl ik opdraai knalt er halverwege een heilbot op mijn shad, double hook-up! Dick verspeelt al snel zijn heilbot door lijnbreuk, het materiaal is simpelweg te licht, maar ik kan even later een heilbot van 90 cm bijschrijven. Ik ben weer even de gelukkigste man op de wereld.

Alweer de vijfde dag. Het is weer stralend weer. Met hoge verwachtingen gaan we met twee boten op pad. De visgids doet zijn best maar het is niks. Ook dat kan natuurlijk, het blijft vissen. In tegenstelling tot de andere gids vist deze mee en als enige vangt hij een prachtige heilbot van 117 cm. Ook op de ander boot wordt er één heilbot (113 cm) gevangen. Halverwege de dag stapt de gids weer over naar de andere boot en de laatste uurtjes besluiten om toch maar onze eigen gang te gaan. We gaan terug naar de stek van de eerste dag. We gaan eerst nog even pilkeren en ik vang nog een leuke lom. Aan de eind van de dag krijg ik dan de enige en niet meer verwachte heilbotaanbeet en weer hangen! De vis neemt enkele korte runs en nu en dan schudt hij even heftig met zijn kop, altijd een adrenalinemoment. Daartussen voel ik het gewicht van de heilbot aan mijn hengel hangen die indrukwekkend krom staat. Dan slaat de vis weer tweemaal heftig met zijn kop en los…. Toch doet dit mij minder pijn dan de verspeelde heilbot van de vorige dag. Zoals we al eerder ervaren hebben, gebeurt dit regelmatig tijdens een dril. Iedere boot blijkt dit tijdens deze week meermalen meegemaakt te hebben. Tijdens de briefing blijkt er op de stek van de dag ervoor goed gevangen te zijn. Dat is balen, achteraf gezien hebben we dus de verkeerde keuze gemaakt. maar ja, zoals Peter zegt, achteraf is mooi wonen.

De zesde en laatste dag. We hebben besloten om ons deze dag op rondvis te richten. De wind is vergelijkbaar met de middag van de derde dag en dwingt ons vlak onder de kant te vissen. Gelukkig neemt de wind in de loop van de ochtend steeds verder af en al snel kunnen verder uit de kant op dieper water vissen. Bij toeval driften we over een bultje waar we koolvissen van 60 tot 70 cm vangen. Wat is dit toch een mooie sportvis. Voor en na het bultje vangen we ook nog mooie schelvissen en leuke gullen. Ik verbeter mijn PR met een koolvis van 75 cm. Ook vangen we diverse lommen en Dick zelfs nog een zeewolf. Dan haakt Peter een grote vis. Duidelijk geen heilbot maar een grote kabeljauw. Zelfs een hele grote want na een lange dril (de vis moet van 90 meter komen) ligt er een monster van 116 cm en ruim 18 kilo in de boot. Wat een prachtige afsluiter van de ze week. We vissen lekker door en weer is het Peter die een dikke vis haakt. Weer komt er een kabeljauw van ruim over de meter naast de boot omhoog maar dan slaat het noodlot toe. De vis schiet los en in het heldere water zien we de vis langzaam naar beneden zinken. De splitring van de pilker blijkt uitgebogen terwijl het toch een pilker van een topmerk betreft. Dit had niet mogen gebeuren. We controleren onze tassen maar er blijken geen bananen aan boord. Omdat het de laatste dag is en alles nog schoongemaakt moet worden, stoppen we om half drie. Al met al een prachtige week waar we door pech en verkeerde keuzes niet uitgehaald hebben wat er mogelijk is. Ook domme pech met het weer. Gemiddeld kan er tijdens het seizoen tien dagen niet uitgevaren worden en twee van deze dagen vallen net in onze week.

De plus- en minpunten op een rij:

Plus:

- een prachtige omgeving met schitterende natuur, zo hebben we hebben onder andere

 bruinvissen, dolfijnen, Jan van Genten, zeearenden en papegaaiduikers gezien.

- uitstekende visgidsen die altijd bereid zijn je te helpen en van informatie te voorzien. Niets

 was teveel gevraagd. Zelfs gevangen vis willen ze voor je fileren

- prima visboten, zeer zeewaardig en na een uur ben je al op de verre stekken.

- elke ochtend kregen we een prima ontbijt in het hotel, 20 meter lopen van ons huisje. Ook   

 ’s avonds konden we daar heerlijk eten als we geen zin hadden om te koken.

- ook over de organisatie van en begeleiding tijdens de reis alle lof. Alles was prima  

 geregeld. Voor vragen konden we altijd bij de reisleider terecht en prima service. Zo werden  

 we op de dagen dat we vanaf de kant viste desgevraagd door hem met de auto naar de

 visstek gebracht en weer opgehaald.

- op loopafstand een supermarkt waar alle benodigde etenswaren verkrijgbaar zijn.

- en natuurlijk het allerbelangrijkste, wat een ongekende vismogelijkheden! Ondanks de twee

 dagen uitval zijn er op deze reis 117 heilbotten gevangen, grootste 162 cm. We hebben

 maar een paar van de tientallen visstekken bevist. Ook voor grote kabeljauw en koolvis kan

 je hier je hart ophalen. De grootste tijdens deze trip gevangen kabeljauw was 131 cm lang.

Min:

- de huisjes zijn (te) klein, zelfs als je maar met drie man bent en vrij gehorig.  

- bij een groepsreis wordt veel voor je uit handen genomen maar moet je je ook aanpassen

 zoals op de derde dag toen we ’s middags niet mochten uitvaren.

- doordat erop deze toplocatie en in de directe omgeving maar liefst zeven viskampen zijn,    

 is er bij de heilbot sprake van dressuur. Dit verklaart (deels) ook waarom er zoveel

 aanbeten gemist worden en heilbotten verspeeld worden.

Uiteindelijk is voor ons de conclusie dat we zeker nog een keer terug gaan naar Havoysund. We hebben de afgelopen jaren op diverse locaties in Noorwegen gevist maar we zijn diep onder de indruk van de mogelijkheden bij Havoysund. Ook hebben we het gevoel dat we nog iets goed te maken hebben daar wij deze reis er zeker niet uitgehaald hebben wat mogelijk is. Van de kennis die we deze reis hebben opgedaan kunnen we een volgende keer volop profiteren.

Groet, Ronnie van Beem