Het is alweer vijf jaar geleden dat ik voor het eerst (en voor het laatst) kennis maakte met het zeevissen in IJsland. Wat een fantastische ervaring! Toen we afgelopen winter
via Visreis.nl de mogelijkheid kregen aangeboden om samen met een derde visser tegen een zeer redelijke prijs een visvakantie naar IJsland te boeken, was de keuze snel bepaald. Deze derde visser, Alex van Herck, bleek al volledig op de hoogte te zijn van de locatie en visserij bij Flateyri daar hij hier in 2015 ook al was geweest. Van deze kennis hebben we dan ook dankbaar gebruik gemaakt.
Eindelijk is het dan 16 augustus, de dag van vertrek. Om elf uur zijn we op Schiphol, drie uur te vroeg en dan blijkt het vliegtuig ook nog anderhalf uur vertraging te hebben. Eenmaal op IJsland ook nog eens drie en een half uur wachttijd voor de binnenlandse vlucht. Pas rond half elf landen we op Isafjordur. De bus brengt ons eerst naar de supermarkt voor de broodnodige boodschappen en pas tegen twaalven zijn we in Flateyri. En we moeten om half vier opstaan om onze koffers en hengelkokers op te halen daar deze apart per bus vervoerd zijn. Ik ben dan ook bepaald niet okselfris als ik rond zeven uur wederom opsta. We nemen een goed ontbijt en maken onze spulletjes klaar. Om tien uur is de kapiteinsbriefing. Het weer is fantastisch, de vangstdrang neemt dan ook angstaanjagende vormen aan!
Om elf uur is dan eindelijk zo ver en stomen we de haven uit. Op aanraden van Alex gaan we een flink eind de oceaan op naar meer dan 100 meter diepte, daar zwemmen volgens Alex de echte grote kabeljauwen. De zon schijnt uitbundig, er is nauwelijks wind en we kunnen dan ook mooie driften maken. De eerste kabeljauwen komen omhoog, ik laat me door Peter vereeuwigen met een kabeljauw van 92 cm. Alex roept dat ik beter even kan wachten met fotograferen want er komen nog veel grotere vissen en hij krijgt gelijk… Al snel krijgen we in de gaten dat we het beste met grote shads kunnen vissen. Langzaam opdraaien levert meestal tussen de 10 en 20 slagen een aanbeet op. Kabeljauwen tussen de 70 en 90 cm trekken de hengels mooi krom maar de meter+ vissen gieren echter dwars door de slip vol naar de bodem.
Wat is dit kicken! Ik weet deze eerste dag vier meters te vangen, grootste 108 cm. Peter en Alex doen ook goede zaken maar geen enkele vis komt boven de 110 cm uit. Dan haakt Alex een vis die maar niet van de bodem wilt komen, na een uitputtende dril komt er een monster van 122 cm en 19 kg in de boot. Ook nog de laatste vis van de dag want ik heb me volledig over de kop gejaagd en dat in combinatie met de aantrekkende wind heeft er voor gezorgd dat ik ondertussen behoorlijk zeeziek ben waardoor we besluiten terug te varen. Eenmaal in het fjord gaat het gelukkig al snel beter. Terug in ons knusse huisje nemen we een heerlijke douche en het is al half negen als we het restaurant in duiken om een grote lamsburger naar binnen te werken. Nieuwsgierig als we zijn checken we de vangsten van de andere vissers. De meeste boten hebben veel vis maar van beduidend kleiner formaat. Alleen de twee boten van een groep van acht Duitsers, die net als ons ver de oceaan op zijn gegaan, hebben het nog beter gedaan. Zij hebben ook nog een koolvis van 110 cm in de kisten liggen.
De tweede visdag waait het te hard om de oceaan op te gaan. Dat wordt dus vissen in het fjord. Wat mij betreft prima, na zo’n zware dag op de oceaan wil ik het graag wat rustiger aan doen en heel stiekem hoop ik op een zeeduivel. Zoals verwacht zijn de kabeljauwen in het fjord van aanzienlijk kleiner formaat, wel vangt Alex een prachtige zeewolf van 84 cm. Als we na een drift de motor willen starten, horen we een hoge pieptoon en verder gebeurt er niks. Na telefonisch overleg en de nodige aanwijzingen krijgen we de boot weer aan de praat maar we moeten wel gelijk binnenkomen om de motor na te laten kijken. Peter en ik maken van de nood een deugd te maken en besluiten vanaf het havenhoofd te gaan vissen. Met een verenpaternoster slepend over de bodem vangen we mooie scharren en ik zowaar een smelt. Als we stukjes van deze vis aan de haken doen, wordt het echt feest want elke worp levert één of twee scharren op. Dan een telefoontje van Alex, de boot is nagekeken en we kunnen weer het fjord op.
De tweede sessie levert mij nog een PR zeewolf van 80 cm op en Alex vangt zowaar een heilbot(je) van 65 cm. Samen met de vele kabeljauwtjes en enkele schelvissen zorgt dat ervoor dat we wederom kunnen terugkijken op een prachtige dag ondanks de malheur. Omdat er voor de volgende dag weer weinig wind voorspeld wordt, besluiten we om op vijf uur op te staan. De gevangen vis is allemaal teruggezet behalve de twee zeewolven. Deze kunnen we overzetten in de viskisten van de Oosterijkers naast ons zodat we niet, zoals op elke andere dag, de gevangen vis om negen uur hoeven af te leveren bij de visfabriek.
Om half zeven varen we de volgende ochtend de haven uit. Tot onze grote verbazing zien we vier IJslanders in de zee zwemmen. De temperatuur is hooguit vijf graden…. Onderweg proberen we de dolfijnen te fotograferen die meezwemmen naast de boot. Halverwege de dag komt er ook nog op 20 meter naast de boot een griend van zeker een meter of zeven omhoog. Wat een schitterende wereld! Om negen uur zakken de eerste shads naar de bodem. Deze dag zal de eerste dag overtreffen, onmogelijk om alle emoties in woorden te vatten. Van de eerste vijf vissen die ik vang, zijn er drie boven de meter. Op een geven moment staan we zelfs alle drie tegelijk een grote vis te drillen; Alex 101 cm, Peter 105 cm en ik 98 cm…. Peter vangt negen meters op 30 vissen, grootste 109 cm. Ikzelf vang 27 kabeljauwen waaronder zes meters en zeven tussen de 90 en 100 cm. Ik verbeter mijn PR met een schitterende vis van 111 cm en 16 kg. Alex heeft weer de grootste, 112 cm en 17 kg. Qua aantallen lijkt het misschien niet super maar bedenk wel dat vissen van dit formaat de nodige tijd vergen om te drillen, zeker vanaf 100 meter diepte! En dan nog het tussendoor varen, fotograferen en kelen van de vis maakt dat drie of vier vissen per uur een prima gemiddelde is. Pas om zeven uur ’s avonds meren we weer aan. Zonder twijfel één van de mooiste visdagen van mijn leven maar we zijn wel compleet versleten. Slapen is dan ook geen probleem.
Alweer de vierde visdag. Wederom (te)veel wind. Bij de overgang van het fjord naar de oceaan staan al flinke golven. Wel de plek volgens Alex om makreel voor het avondeten te vangen. Ongelofelijk wat een vis, hooguit vijf meter onder boot is het elke keer al raak. Echter bijna alleen koolvis, twee, drie of vier tegelijk. Ik stop als ik bij de 100 ben en tussendoor heb ik ook zes mooie makrelen gevangen. Alex en Peter hebben ondertussen gericht op de heilbot gevist maar geen bewijs. We varen terug het fjord in en proberen tevergeefs nog een zeewolf te vangen. Wel vangen we een aantal prachtig oranje gekleurde kelpkabeljauwen. De grootste vis van de dag is voor mij, een kabeljauw van 76 cm. Buitengaats staan hoge golven maar in het fjord kunnen we heerlijk in het zonnetje in onze sweater vissen. We stoppen vroeger dan de vorige dagen waardoor Peter en ik het nog anderhalf uur vanaf de kant kunnen vissen. Ik vang nog 25 scharren, grootste 34 cm en Peter vangt ook nog een uit de kluiten gewassen zeedonderpad.
De vijfde visdag en gezien de voorspellingen de laatste dat we de oceaan op kunnen. We zouden om zes uur opstaan maar dat wordt kwart voor zeven. Het vissen heeft ons toch aardig gesloopt. Eenmaal buitengaats zitten we al snel tussen de scholen jagende makreel. Ongelofelijk, overal zie je ze in grote scholen aan de oppervlakte jagen. Allemaal vissen van meer dan 40 cm. We maken echter de cruciale fout om door te varen want later horen we van de Duitsers dat zij tussen de scholen enorm veel meterkabeljauwen hebben gevangen. Door de wind kunnen we de stek van de eerste en derde dag niet bereiken. Ondanks het hobbelige zeetje kunnen we door de driftzak prima vissen op 90 meter. Alex vangt meteen een meterkabeljauw maar al snel blijkt dat de vangsten toch tegenvallen. Ik besluit om het met een paternoster met fluoricerende visimitaties te proberen op roodbaars. De vorige dagen het ik het ook geprobeerd, echter zonder succes. Nu is het echter al vrij snel raak en ook nog een doublet, twee mooie roodbaarzen van 35 en 41 cm. Als ik op een gegeven moment aan het paternoster een kleine vis omhoog haal, wordt opeens de hengel compleet krom getrokken en gilt de slip het uit. Ik weet de vis nog een minuutje bezig te houden voor het onvermijdelijke gebeurd. De vis laat gewoon los en even later kom er een beschadigde kabeljauw van 50 cm aan dek, daar moet een enorme kabeljauw voor verantwoordelijk zijn geweest. Ik vis vrolijk door met de fluo imitaties, geen roodbaarzen meer maar dan haak ik toch iets zwaars. Gezien de kleine haken van het paternoster dril ik deze vis heel voorzichtig en applaus voor jezelf als ik een kabeljauw van 103 cm gaf. Na meerdere keren verkassen komen we aan het eind van de middag dan toch een mooie school tegen. Alle vissen zijn boven de 90 cm. Ik vang op rij kabeljauwen van 103, 98, 96 en 98 cm. We proberen dezelfde drift nogmaals te maken maar de school is weg. De minste van de drie dagen buitengaats maar toch eindig ik op 17 kabeljauwen waaronder twee meters en drie negentigers. Samen hebben we deze dag toch nog acht vissen van boven de meter gevangen.
De zesde en laatste dag zal door de wind weer een dag in het fjord worden. Ik besluit daarom, met de verspeelde snotdolf nog in gedachten, om in de haven te gaan soortenjagen. Alex en Peter gaan nog een halve dag het fjord op zonder wat bijzonders te vangen. Wat ik ook probeer, ik vang bijna alleen schar. Ik besluit op een gegeven moment om de 100 vol te maken en dan te stoppen. Tussendoor vang ik ook nog twee zeedonderpadden en een dikke makreel. Andere soorten geven helaas niet thuis.
23 augustus, we gaan we naar huis. ‘S ochtends gaan we nog even naar het uitkijkpunt ter herinnering aan de sneeuwlawine die in 1995 een deel van het dorp wegvaagde en 20 mensen het leven kostte. We wandelen in en rond het dorp en om vier uur vertrekt de bus nar Isafjordur. ’S avonds zitten we in Reykjavik en de volgende dag vliegen naar Schiphol. Wederom een lange reis maar dat heb ik er graag voor over. Eén ding ik zeker; hier kom ik terug!!
Groet, Ronnie van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten