Oostenwind, noordoost, zuidoost, niets anders dan oostenwind. Al twee weken kijk ik naar de lange termijnvoorspelling maar de wind blijft maar in de oosthoek. Voor de kustvisserij de slechtste wind die je kan hebben. Aflandige wind zorgt altijd voor weinig
water onder kant en mede daardoor slechte vangsten. Verre worpen zullen noodzakelijk zijn behalve als je vanaf één van de strekdammetjes kan vissen maar door het opkomende water is dat normaal gesproken hooguit één tot anderhalf uur mogelijk en zijn natuurlijk meer vissers die dit bedacht hebben. Het wordt in ieder geval een zonovergoten dag, voor de zekerheid heb ik zelfs zonnebrandcrème meegenomen. Maar liefst een kwartier te vroeg ben ik al bij het Europaplein en toch ben ik niet de eerste. Gerben Postma is me voor. Fijn om hem weer te zien want de eerste twee wedstrijden was hij niet van de partij. Ik schrik als hij me verteld dat hij net hersteld is van een hartinfarct, maar gelukkig is hij weer “alive and kicking”. Precies om acht uur komen Ronny en Anne Dijkstra als laatste aanrijden. Rinus Sixma heeft helaas weer last van zijn rug en moet thuisblijven. Beterschap kerel!
Met 100 km per uur rijden we naar Harlingen. Althans dat geldt voor mij en de Douma brothers. De anderen komen me gelijk buiten Leeuwarden voorbij scheuren. En maar klagen over die hoge benzineprijzen! Bovendien, eenmaal bij de dijk zullen we toch moeten wachten totdat Rob Ras met het aas uit Zurich komt. Even later staan we met zijn allen bij het gemaal. Zoals verwacht is Rob er nog niet. Dan komen er vier auto’s met vissers voorbij rijden: de mannen uit Twijzelerheide die ook regelmatig hier bij Harlingen hun wedstrijden vissen. Helaas voor ons zijn zij eerder op de stek dan wij en dat zou wel eens kunnen betekenen dat de strekdammetjes dan al bezet zijn. Even later arriveert Rob samen met Jappie Zuidhoek. Een open brug bij Harlingen had voor enig oponthoud gezorgd. Bij de loting trek ik nummer vier maar Ronny Dijkstra die ook op een strekdammetje aast, trekt nummer vijf. Ik kan me langzamerhand voorstellen dat Ronny hier gek van wordt: welke nummer ik ook trek, hij heeft altijd een nummer lager.
Eén voor één vertrekken de auto’s. De mannen die voor me vertrekken kiezen allemaal voor een andere stek. Zoals gevreesd staan enkele auto’s van de club uit Twijzelerheide inderdaad bij de plek die ik in gedachten heb. Ik loop de dijk op en zie tot mijn vreugde en opluchting dat het stuk tussen het derde en vierde strekdammetje nog vrij is en nog belangrijker, de dammetjes zelf ook. Even later zit ik op het derde strekdammetje. We hebben afgesproken om 9.15 uur te beginnen dus ik heb nog tijd genoeg om beide hengels op te tuigen. Dan is het zover, ingooien maar. Direct na het ingooien zie ik al tikjes. Nu al beet? Het kan toch niet waar zijn, het zal wel weer de stroming zijn. Maar als ik binnenhaal, komt er zowaar een puitaal boven water. Een onverwachte opsteker! Tegelijkertijd zie ik 40 meter verderop één van de mannen van Twijzelerheide een rondvis omhoog halen. Het blijkt zowaar een zeebaarsje te zijn. Eigenlijk niet heel verwonderlijk want het water is glashelder. Ik kan me niet herinneren dat ik hier ooit zulk helder water heb meegemaakt waarschijnlijk vooral door de aanhoudende oostenwind. Terug op het dammetje komt even later bij mij ook de eerste bot omhoog. Na anderhalf uur komt het dammetje bijna onder water te staan. Ik gooi nog één keer in en breng de hengels en de andere spullen naar de kant. Vanaf nu zal ik vanaf de dijk moeten vissen en zal het moeilijk worden het diepere water te halen. De laatste worp vanaf de dam levert me nog een dikke puitaal op. De eerste anderhalf uur vanaf het dammetje heeft me toch maar mooi drie vissen opgeleverd. Twee jaar geleden heb ik een Shakespeare K2 Blue Metal zeehengel aangeschaft. Wel een investering van 180 euro maar het geld zeker waard want alleen met deze hengel blijk ik de geul
voor de kop van de dammetjes te bereiken. Opeens hevige tikken op de top en dit gaat maar door. Aan één stuk door staat de hengeltop te rammelen. Inhalen dus maar, door het heldere water zie ik al op afstand een kronkelende witte schim onder oppervlakte verschijnen. Het zou toch niet waar zijn? Jawel hoor, paling en ook nog een beste. Voor 30 seconden word ik heel gelovig en prevel allerlei gebedjes, alsjeblieft, alsjeblieft, schiet niet los, schiet niet los! Een oerkreet galmt over de dijk als ik de paling op de kant hijs. Pas mijn tweede paling in 21 jaar zeevissen met
Oebele en dit keer ook nog een mooie, maar liefst 54 cm. Natuurlijk duurt het seizoen nog lang maar voor de trofee van de grootste zeevis is dit een droomvis en deze trofee is de enige die ik nog niet gewonnen heb. Even later belt Jappie, hij heeft ook een paling (35 cm) en een puitaal, Rob heeft nog niks. Ook Piet Hoekstra belt, hij en Peter hebben ook nog niets gevangen maar Gerben, die traditie getrouw meer slaapt dan vist, heeft al twee botten en een puitaal. Halverwege de wedstrijd heb ik nog twee puitalen erbij gevangen. Alle vissen die ik vanaf de dijk vang, vang ik aan de Blue Metal hengel. Wat ik ook probeer, met de andere hengel kom ik niet bij de geul en daar vang ik dan ook helemaal niks mee. Waren de vangsten al niet super, de tweede helft van de wedstrijd is het helemaal pet, bijna niemand vangt nog iets. Zelf vang ik een botje van 15 cm. Met zeven vissen ben ik uiteindelijk spekkoper. Na afloop blijken we met 11 man slechts 24 vissen te hebben gevangen; 13 puitalen, acht botten en drie palingen. Gemiddeld twee vissen de man. Jappie heeft zowaar twee palingen gevangen van 35 en 30 cm en wordt tweede. Gerben heeft na een sterk begin, niets meer bijgevangen maar toch genoeg voor de derde plaats. De uitslag (1e vier):
Ronnie van Beem 175 cm 2 botten, 4 puitalen en 1 paling
Jappie Zuidhoek 128 cm 2 puitalen en 2 palingen
Gerben Postma 75 cm 2 botten en 1 puitaal
Tjerk Douma 67 cm 1 bot en 2 puitalen
Groet, Ronnie van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten