Saltstraumen Noorwegen 10-16 juli 2019

Voor de vierde keer in zeven jaar heb ik het voorrecht om een week in Noord-Noorwegen te gaan vissen. Na Storekorsness, Nordskot en Havoysund is de keuze dit keer gevallen op Saltstraumen. 

Saltstraumen is een zeestraat tussen twee fjorden waar elke dag enorme hoeveelheden water doorheen worden geperst.

Het wordt zelfs de zwaarste getijdenstroom ter wereld genoemd en de afgelopen 100 jaar zijn hier dan ook meer dan 1000 mensen verdronken. De enorme stromingen zijn echter een ideaal jachtgebied voor koolvis, kabeljauw en heilbot.

De heenreis verloopt zoals je mag verwachten en om half zes ’s middags arriveren we bij Saltstraumen Brygge, een viskamp met dik 30 huisjes en appartementen en natuurlijk evenveel visboten. We hebben een zespersoons appartement, het balkon hangt boven het water en als ik naar beneden kijk zie ik kleine koolvisjes rond de steigers zwemmen.

Wat een prachtig gezicht! Het is slechts enkele minuten varen naar de beroemde Saltstraumenbrug die gebouwd is op het smalste stuk van de Saltstraumen. Bij elk tij is er een periode van twee uur waarbij het ons verboden is onder de brug door te varen omdat het dan te gevaarlijk is.

Ondanks de vermoeiende reis besluiten we rond negen uur toch nog even te gaan vissen. De enorme stroming en de grote draaikolken maken een grote indruk op me. Op diverse plekken zie je scholen koolvissen aan de oppervlakte jagen en boven water springen. Ik zie zelfs een grote kabeljauw met zijn rugvin door de oppervlakte zwemmen op jacht naar prooi. We zijn werkelijk in een paradijs beland. Voorbij de brug vangen we alle drie koolvissen van meer dan 80 cm en enkele kabeljauwen van 70 tot 80 cm.

Ik verbeter mijn PR koolvis naar 86 cm, de grootste van de avond. Moe als we zijn, stoppen we na een twee uur vissen. In ons appartement drinken we op het fantastische begin en dan naar bed.

De volgende dag (de eerste visdag) zijn we rond negen uur weer op het water. Allereerst gaan we naar een stek waar zeewolf te vangen zou zijn. We vangen echter geen zeewolf maar Peter vangt wel een dikke koolvis en Alex zelfs een kabeljauw van 106 cm. Wat een begin en dat op hooguit 200 meter van ons huisje! Daarna varen we naar de plek waar we de vorige avond zo goed gevangen hebben. Vreemd genoeg vangen we alleen wat kleine koolvisjes. Toch zitten we op de goede plek want er zijn hier zeker 10 andere boten actief. Zo blijkt maar weer eens hoe onvoorspelbaar vissen is. Gelukkig wordt de dag gered door een onverwachte vangst van een heilbot van 107 cm door Peter waardoor we toch met een goed gevoel het water afgaan.

De vraag is echter wat doen we op dag 2? De vangst van de heilbot was puur geluk en als de koolvis niet thuis geeft, is de spoeling in de directe omgeving met elke dag 30 boten op het water waarschijnlijk vrij dun. We hebben ons echter van te voren goed voorbereid en weten op ruim anderhalf uur varen een stek waar volgens onze informatie grote vis te vangen is.

Om er te komen moeten we wel de zee op en dat kan alleen met rustig weer. Gelukkig hebben we wat dat betreft de hele week niets te klagen.

Dag twee. Na een zeven kwartier varen komen we dan aan op de beoogde stek, een groepje eilandjes ver uit de kust. We gaan eerst driften tussen de eilandjes in de hoop een heilbot te vangen. Na enkele uren zonder noemenswaardige vangsten driften we weer de zee op en komen we een school koolvis tegen. Hieronder weten we mooie kabeljauwen te vangen van 70 tot 80 cm.

We besluiten met hele koolvissen te gaan vissen, op jacht naar groter wild. Vreemd genoeg krijgen we diverse keren aanbeten waarbij de vis na een 10 meter omhoog gehaald te zijn los laat of los schiet. De tandafdrukken in de koolvis verraden dat het hier toch om behoorlijke vissen moet gaan. Het raadsel wordt opgelost als Alex een leng van 105 cm vangt.

Leng heeft nou eenmaal een veel kleinere bek dan kabeljauw en heeft veel meer moeite met het naar binnenwerken van een hele koolvis. Ik schakel meteen over op een patenoster met twee haken met een stuk koolvis. Hiermee vang ik nog een leng van 93 cm en zelfs een doublet lom en kabeljauw, beiden 75 cm lang.

Om vijf uur stoppen we met vissen maar pas om half negen zitten in het restaurant. De terugreis, het opruimen van de spullen, fileren van vis en douchen. Het neemt toch de nodige tijd in beslag. Daarom besluiten we de dag erna twee stekken dichterbij te gaan bevissen.

Dag 3. Over deze dag kan ik kort zijn. Het vissen is een grote teleurstelling. De beoogde stekken leveren niets op. Ook de Saltstraumen levert weer niks op. Een aantal dikke makrelen voor het avondeten is mijn enige vermeldenswaardige vangst. We besluiten dus om de volgende dag weer naar de eilandjes te gaan. 

Dag 4. Dit keer staan we om half zeven op om de volledige dag te benutten. De wind is nog minder dan twee dagen terug en we zijn dan ook nu na een anderhalf uur bij de eilandjes. De kabeljauw lijkt verdwenen maar speedjiggend tot 100m+ diepte vangen we mooie koolvissen van 60 tot 80 cm.

Soms wordt de speedpilker af tijdens het afzakken gepakt, wat een supersport maar ook zeer slopend. Dit is echt een visserij voor mannen met een goede conditie! Na enige tijd varen we naar een onderwaterberg waar we al diverse keren meeuwen hebben zien jagen. Tijdens het speedjiggen haak ik een grote vis op half water en tot onze verbazing blijkt dit een kabeljauw van 99 cm te zijn.

Het sein om weer met hele koolvissen te gaan vissen en nu gaat de vishemel voor ons open. Alex vangt kabeljauwen van 99 en 113 cm en een leng van 120 cm, Peter vangt een kabeljauw van 107 cm en ik eentje van 104 cm. Verder nog diverse dikke lommen en kabeljauwen tot 90 cm. En aan de speedpilker vang ik zowaar ook nog een mooie roodbaars van 42 cm. Kortom een topdag.

Ik kan je wel vertellen dat zo’n dag heel vermoeiend is, zeker als je zoals Peter en ik de 60 al nadert en Alex is nog een stukje ouder. Daarom gaan we de dag daarop toch maar weer wat dichterbij vissen.

Dag 5. We gaan naar eilandjes voor de haven van Bodo. Daar moeten volgens onze informatie heilbot zitten. De diepte is 20 tot 30 meter dus we besluiten te gaan trollen met 500 gram shads. Alex is deze keer de gelukkige, hij vangt een heilbot van 77 cm. Niet groot maar de vangst van elke heilbot is bijzonder. Zelf vang ik helemaal niks. Aan de eind van de middag proberen we het nog een keer in de Saltstraumen maar wederom niks. Waren we die eerste avond maar wat langer doorgegaan… 

Dag 6. Dit is de laatste dag dus de keuze is niet moeilijk, voor de derde keer gaan we naar de eilandjes. We gaan direct naar de onderwaterberg waar we eergisteren zo goed gevangen hebben. Al vrij snel haakt Peter een hele grote vis en als deze na een tien minuten nog steeds grote runs maakt, weten we het wel zeker. Dit moet een grote heilbot zijn. Na een hele lange dril wordt dan eindelijk een grote schim onder de boot zichtbaar. Gelukkig doet de vis geen gekke dingen meer en ik gaf hem aan de binnenkant van de bek om de vis zo min mogelijk te beschadigen. We besluiten de heilbot aan boord te halen en deze blijkt precies 140 cm lang te zijn. Heerlijk om deze vis daarna weer de diepte in te zien zwemmen. Dit wordt de mooiste dag van de visreis. De dikke lommen zijn weer een plaag. Speedjiggend vangen we deze weer de nodige grote koolvissen tot 83 cm. Alex vangt nog een enorme leng van 130 cm en ikzelf ben heel erg blij met een kabeljauw van 113 cm, een verbetering van mijn PR. We hebben aan het begin van de trip afgesproken dat diegene die de langste vis vangt de laatste avond het eten betaald dus ’s avonds mag Peter trakteren. We hebben een prachtige vakantie gehad met schitterende vangsten maar eens te meer blijkt hoe belangrijk een goede voorbereiding is. In dit geval was het de stekinformatie die Alex had opgevraagd bij een goede maat van hem die voor ons het verschil heeft gemaakt. 

Ronnie van Beem