Na de fantastische visvakantie in Storekorsnes
in 2013 kon ik dit jaar eindelijk weer naar Noord-Noorwegen.
Van ons originele
groepje van vier zijn alleen Peter en ik overgebleven. Jakob vindt zich te oud geworden
voor dit soort trips en met Harrie konden we helaas geen contact meer krijgen.
Daar we verder niemand wisten te strikken, besloten we om dan maar met zijn
tweeën te gaan. Na enig zoeken vonden we een tweepersoons appartement met boot in
Nordskot, vlak onder de Lofoten.
Op
het internet was niet veel informatie te vinden en het leeuwendeel was ook nog
Duits. Wel werd duidelijk dat we daar een hele goede kans maken om heilbot te
vangen, naast de gebruikelijke soorten als kabeljauw en koolvis. Dat we vanaf Düsseldorf
moesten vliegen was geen echt probleem totdat, nadat alles al geboekt was, de
vertrektijd vervroegd werd naar zes uur ’s ochtends! Gelukkig konden we dit
omboeken naar een vlucht via Schiphol, hierdoor zouden we wel de aansluitende
veerboot missen en gebruik moeten maken van een huurauto.
2
juli: de dag van vertrek. Half zeven ’s ochtends zitten we in de auto. De
vlucht naar Oslo verloopt prima. Het pinnen van kronen levert nog even wat
stressmomentjes op want we kunnen maar 500 kronen per keer pinnen terwijl dat
twee jaar geleden 3000 kronen was. Gelukkig hebben we genoeg tijd maar de
volgende keer dus maar geld in Nederland opnemen. Na de binnenlandse vlucht
arriveren we om half zes in het regenachtige Bodo. Na wat administratieve
rompslomp stappen we in de huurauto, we doen nog even boodschappen in de eerste
de beste supermarkt en daarna beginnen we dan aan onze 230 kilometer lange
tocht naar Nordskot. Om half elf zijn we ter plekke met grote dank aan de
navigator die ik enig aarzelen toch maar van huis heb meegenomen. De eigenaar
brengt ons naar het appartement en we spreken af de volgende dag om negen uur
alle administratie rond de visboot in orde te maken. We drinken nog een biertje
en toasten op een mooie en visrijke vakantie. Om één uur kruipen we moe maar
voldaan onder de wol. So far so good!
3 juli: om zeven uur staan we op. Na het ontbijt
tuigen we de hengels op en maken we alles klaar voor de eerste visdag. Klokslag
negen uur meldt zich de zoon van de eigenaar. Papieren worden ingevuld en
ondertekend, de borg wordt betaald, de boot geinspecteerd en tenslotte maken we
nog een proefvaart en wordt ons uitgelegd hoe de GPS werkt. Om elf uur kunnen
we dan eindelijk los. We hebben besloten eerst te gaan pilkeren want de vangstdrang
is angstaanjagend groot, de heilbotvisserij komt later wel. De vraag is echter,
waar te beginnen? Elke boot heeft een kaart van de omgeving maar helaas staan
hier geen stekken aangegeven. Op de GPS zien we een aantal waypoints vlak bij
elkaar, we besluiten het daar te proberen. De bodem blijkt hier af te lopen van
24 naar 64 meter. We maken diverse driften maar geen enkel bewijs. Dan
eindelijk de eerste tikken, een kleine lom bijt het spits af.
Opeens hebben we dan toch scholen koolvis op de
viszoeker. En wat nog mooier is, er blijkt kabeljauw onder te zitten. Peter
vangt o.a. een kabeljauw van 87 en even later eentje van 90 cm. Ik vang alleen
enkele kleinere exemplaren maar haak op half water wel een koolvis van 70 cm
aan de pilker.
Na
een twee uur is de vis net zo snel verdwenen als ze gekomen is. We proberen het
nog op enkele andere plekken maar ik vang alleen nog een leng van 72 cm. Tegen
zessen varen we terug. Bij het slachthuis zijn een man op zeven druk bezig vis te
fileren. Het blijken de Poolse vissers van het grote appartement te zijn. “How many kilo’s did you catch?” vraagt eentje aan me.
“My friend has 16 kilo.” De
tafels liggen vol met vis, ook gulletjes van een kilo en koolvissen van 40-45
cm. Blijkbaar gaat alles mee naar Polen. ’S avonds wordt het snel mistig. Het
zicht is hooguit 100 meter. We besluiten dan ook om maar binnen te blijven.
4
juli: We besluiten te beginnen op dezelfde stek als gisteren. Peter vangst o.a.
weer een kabeljauw van 90 cm. Ik kom niet verder dan “kabeljauwtjes” van
ongeveer 60 cm maar ik vang wel een lom van 64 cm en een schelvis van 59 cm. En
wederom vangen we beiden weer de nodige koolvis tot 55 cm. Als we een tijdje
niks meer vangen, vertrekken we naar de twee eilandjes die de doorgang naar
open zee markeren. Op het uiterste punt van het rechtereiland staat een baken.
We beginnen een 30 meter vanaf dit punt met pilkeren. Ik haak op de pilker een
koolvis die tijdens het binnenhalen wordt gegrepen door een dikke kabeljauw.
Als dit nog een keer gebeurd, monteer ik op de andere hengel een dood aas
montage. De aanbeten laten niet lang op zich wachten. De eerst keer sla ik mis.
Bij de tweede aanbeet van een dikke kabeljauw breekt mijn lijn als ik verward
raak in mijn andere lijn en de pilker de strak gespannen lijn beschadigd. De
derde aanbeet is wel raak maar helaas slechts een vis van 73 cm. Peter heeft op
de pilker er nog wel eentje van 85 cm gevangen. Wederom zijn de koolvis en
kabeljauw opeens weer verdwenen. Ik heb mijn kansen gehad maar verprutst, ik
baal hier dan ook flink van. Na nog enige vruchteloze drifts gaan we de open
zee op en vissen we vlak boven de eilandjes. We vangen nog wel een aantal
kabeljauwen maar niet spectaculair. ´s Avonds gaan we terug naar het baken maar
er is nauwelijks een visje te vangen. Daarna vissen we nog enkele uurtjes
gericht op heilbot vissen in het daarvoor aanbevolen gebied, echter geen enkel
bewijs.
5 juli: van onze Zweedse buurman kregen we
gisterenavond de tip om bij een groepje eilandjes 45 minuten varen zuidelijk te
gaan vissen. Hij had daar gisteren heel veel kabeljauw tot 10 kilo gevangen. De
eerste driften levert alleen lom op maar naarmate de tijd verstrijkt beginnen
we ook wat kabeljauwen te vangen. Peter vangt voor de derde keer een kabeljauw
van 90 cm. Hij vangt met de shad toch grotere exemplaren dan ik met de pilker,
ik kom niet verder dan 73 cm. Gedurende de dag steeds harder waaien uit het
noordoosten. De wind heeft hier vrij spel en de golven worden dan ook steeds
hoger. We keren terug maar we kunnen niet harder varen dan 4 knopen per uur. We
kruipen naar de beschutting van de eilanden en de terugreis duurt dan ook
anderhalf uur. We proberen het nog op de stekken van het eerste uur maar geen
resultaat. Aan het eind van de middag komen we terug in de haven. Onze Zweedse
buurman wijt de slechte vangsten aan de noordoostenwind. Toch gaat hij het op
heilbot proberen. Toen kon hij nog niet weten dat hij een uurtje later de vis
van zijn leven zou haken. ’s Avonds gaan we weer het water op. Er staan veel
mensen bij het slachthuis. Pas in de boot zie ik dat er een enorme heilbot tussen
hen in ligt.
Onze
Zweedse buurman heeft de jackpot gevangen, 190 cm en grofweg gewogen 100 kilo.
Wel doodzonde dat zo’n indrukwekkend beest is gedood voor de trofeefoto’s. We
vissen die avond weer gericht heilbot, echter weer geen enkel bewijs.
6 juli: De eerste twee dagen was het aangenaam
maar nu is het vies koud door de aanhoudende noordenwind. We gaan weer naar de
stek van de 1e dag en het baken, maar daar valt nauwelijks een visje
te vangen en dat zal de komende dagen ook zo blijven. Toch vang ik nog een
kabeljauw van 75 cm, uiteindelijk mijn grootste van de trip, dat had ik me toch
van te voren anders voorgesteld…. De rest van de dag gaan we weer naar de
heilbotgrondjes. We vissen met shads en getakelde koolvis, weer geen enkele
aanbeet. ’s Avonds laat gaat de wind liggen. We gaan er de hele nacht op uit
want dit kon wel eens onze laatste kans zijn om op open zee te vissen. We
richten ons op een stek op open zee waar de bodem steil afloopt van 50 naar 225
meter. Volgens de eigenaar moet hier grote kabeljauw en koolvis en soms grote
roodbaars te vangen zijn. We varen hier rond en proberen het hier en daar. De
viszoeker laat echter geen vis zien en we vangen (bijna) niks. Pas vlak tegen
de eilandjes beginnen we vis te vangen. Veel koolvis tot 50 cm en kabeljauw tot
65 cm. Dan krijg ik een droge tik en wordt er enkele meters lijn van mijn molen
afgerost. Eindelijk een zware vis maar net als ik de vis
gestopt
heb, schiet de haak los. De vierde grote vis die ik verspeel. Het mag ook niet
gebeuren, lijkt het wel. Ik zal nooit weten wat het geweest is…Om drie uur
begint het harder te waaien en gaan we noodgedwongen terug.
7
juli: Er staat een stevige noordenwind vol de baai in. Zelfs in de baai staan
er witte koppen op de golven. Het wekt dan ook geen verbazing dat niemand
uitvaart, maar wij kunnen het toch niet laten. We vissen met shads in de baai,
enkele honderden meters van ons appartement, verder weg is niet verantwoord.
Doordat de stroming en de wind tegen elkaar in gaan, kunnen we toch nog
redelijke driften maken. Groot is ons enthousiasme als Peter een heilbot van 59
cm vangt. Gezien de omstandigheden een enorme morele opkikker. Het zal wel de
enige heilbotvangst van deze vakantie zijn. ‘s Avonds laat gaat de wind liggen,
om tien uur varen we uit. We proberen het weer bij het begin van de baai. Het
stikt er van de koolvis. We zien ze continue aan de oppervlakte jagen. Zo nu en
dan vis ik met een verenpatenoster. Gewoon om weer eens lekker met een kromme
hengel te staan. Drie of vier koolvissen tegelijk geven toch leuke sport aan
een lichte hengel. De heilbot geeft (weer) niet thuis. Bij de appartementen is
net een nieuwe groep Poolse vissers gearriveerd. De andere groep staat op het
punt van vertrekken. Grote tempexdozen vol met diepgevroren vis verdwijnen in
de bus…
8
juli: de laatste visdag. Er staat weer veel (noorden)wind, pas om elf uur
kunnen we eruit. Bij de eilandjes vissen we wederom gericht op heilbot. Ik vang
wel een stuk of vijf kabeljauwen van 60 tot 70 cm. We stoppen om vijf uur, weer
zonder aanbeten van heilbot. Tijd voor de evaluatie. We hebben ons inzien slecht
gevangen, zeker qua formaat hadden we er toch veel meer van verwacht.
Ongetwijfeld komt dit deels door stomme pech. Onder normale (weers)omstandigheden
moet hier toch genoeg grote kabeljauw en koolvis te vangen zijn. Maar wat de
heilbot betreft ben ik toch bang dat ze hier de kip met de gouden eieren aan
het slachten zijn. Deze locatie blijkt vrij populair te zijn bij Oost-Europeanen
en Catch & Release
kennen zij niet.
Eén
van de Poolse vissers vertelde mij vol trots dat zij vorig jaar 30 heilbotten hadden
gevangen. Die zijn ongetwijfeld allemaal in de vriezer beland. Deze keer had
dezelfde groep over negen dagen overigens slechts twee heilbotten gevangen… Een
ander minpuntje was de huurauto. Door bijkomende kosten zoals verplichte
verzekering, tol en brandstof waren we uiteindelijk totaal 700 euro kwijt voor
vervoer van het vliegveld naar het appartement en terug. Belachelijk veel geld,
dat dus nooit weer. Dan de pluspunten. De appartementen zijn prima en van alle
gemakken voorzien. Ik heb nog nooit zo heerlijk geslapen tijdens een
visvakantie. Ieder appartement heeft ook nog een eigen drooghok met vriezer. Er
is een ruime gelegenheid om vis schoon te maken en ook de boten zijn prima. We
hebben toch twee keer met behoorlijke golven terug moeten varen maar ik heb me
nooit onveilig gevoeld. Ook is er op een steenworp afstand een supermarkt(je).
En dan heb je nog het fantastische uitzicht op de Lofoten. Tenslotte is “Fishing not how to catch but how to
enjoy”. Maar
eerlijk gezegd had ik toch graag een aantal dikke kabeljauwen en een of twee
heilbotten gevangen…..
Ronnie
van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten