Het begint een traditie te worden, voor de vierde keer op rij nemen we als leden van HSV Leeuwarden deel aan de voorronde van het NK kustvissen. De vorige drie keer vond dit plaats bij Roptazijl maar deze keer moeten we naar Noord-Holland, Groote Keeten om precies te zijn. Om kwart voor zes meld ik me bij Jappie en Hennie Zuidhoek. Eerst even gezellig een bakkie thee en daarna naar de verzamelplek bij het Europaplein. Jan de Bruin van Hengelsportfederatie Fryslan komt al luid toeterend voorbij rijden. We zijn dit jaar met zeven man, aangevuld met onze trouwe controleur Tjipke Douma. Het is nog rustig op de weg. In een mum van tijd zijn we de Afsluitdijk over en even later staan we in Hippolytushoef voor de deur van Rotgans, onze aasleverancier. Aan het aas zal het vandaag in ieder geval niet liggen. De pieren en slijkzagers zien er prima uit. Om kwart voor acht zitten in de zaal voor het uitreiken van de wedstrijdnummers waarna een stoet van 118 zeevissers met begeleiders en controleurs zich naar de Noordzeekust begeeft. Vanaf het parkeerterrein moet er nog een stevige tippel door de duinen gemaakt worden. Ik heb mazzel, mijn plek bevindt zich vlak bij de plek waar we het strand betreden. Anne heeft pech, hij moet een flinke wandeling maken over het strand. Niet fijn voor iemand die last heeft van een hernia. Ik leg mijn spullen op mijn stek en transformeer mij tijdelijk tot pakezel voor Anne. Gelukkig hebben ruim de tijd dus ik kan rustig teruglopen. Het water is al op zijn laagst, we vissen vier uur met opgaand tij. Het weer is fantastisch, volop zon en een licht aflandig windje, laat de wedstrijd maar beginnen. Tien uur is het dan zover, de toeter gaat en overal vliegen de lijnen door de lucht. Ik let goed op. Sommige vissers gooien zo ver als mogelijk in, maar er zijn veel ook die hun lijn precies in de branding smijten. Het eerste half uur zie ik om me heen weinig gebeuren. Dan wordt er twee plekken verderop een mooie bot van 33 cm gevangen. De visser in kwestie is nota bene een vrouw. Leve de emancipatie. Mijn buurman rechts vangt een bot van 20 cm. Een sms’je van Ronny: "net een zeebaars verspeeld )-: " Ronny kennende loopt hij nu te balen als een stekker. Ondertussen is het tweede uur van de wedstrijd aangebroken. Na een hele tijd veraf gevist te hebben, werpt de buurman links hooguit 20 meter in. Direct vangt hij twee botjes van 14 cm achter elkaar. Wacht even, dat kan ik ook, maar het levert me niks op. Even denk ik dat het prijs is, bij het binnenhalen zit ik iets wits door het water schitteren. Zou het dan eindelijk? Jazeker, het zijn er zelfs twee, maar helaas wel krabbetjes… De buurvrouw van twee plaatsen verderop heeft er ondertussen al drie waarvan twee mooie botten. Hoezo, korfbal is de enige gemengde sport in Nederland? Ik wordt hier op het NK Kustvissen naar huis gevist door een vrouw! Ondertussen zijn we al halverwege de wedstrijd, het derde uur breekt aan. Nog steeds ben ik niet van de hatelijke nul af en wat nog erger is, de vissers om me heen hebben allen wel vis. Ik besluit om maar weer veraf te gaan vissen. Om het kwartier vervang ik het aas en voor de zoveelste keer haal ik op. Wat is dat nou? Het is toch niet waar? Jawel, daar komt zowaar een bot omhoog. Ik durf niet hardop te juichen maar inwendig doe ik het wel. Een bot van 25 hele centimeters. Nu kan ik in ieder geval mijn maten onder ogen komen, de eer is gered. Weer een sms’je van Ronny: "twee botjes en een tarbotje van 13 cm". Daar word ik toch even jaloers van. Een tarbot(je) staat al jaren lang heel hoog op mijn
verlanglijstje. Het vierde en laatste uur breekt aan. Mijn buurmannen hebben niets bijgevangen en dat zal ook zo blijven. Buurvrouw van twee plaatsen verderop vangt in het laatste kwartier nog een bot en blijkt er zelfs al vijf te hebben. Uiteindelijk eindigt ze op een derde plaats in een vak met 25 vissers. Chapeau! Piet sms’t: bot 28 cm. Van de anderen verneem ik niks, voorspelt niet veel goeds. Het is 14.00 uur, de toeter gaat en de wedstrijd is afgelopen. Wat je altijd hoopt maar nooit gebeurd, gebeurd nu wel: er hangt nog een bot aan mijn lijn. Wederom 25 cm. Dit geeft me een enorme kick, ook omdat ik nu meer heb dan mijn beide buurmannen die ter plekke toch regelmatig wedstrijden vissen. Na een stevige sjouw verzamelen we allemaal op het parkeerterrein om uit te puffen. Iedereen moet zijn verhaal kwijt. Ronny heeft vier vissen maar ook twee verspeelt, ik heb er twee, drie man hebben er eentje. Bij de prijsuitreiking blijken 113 van de 118 vissers vis gevangen te hebben. Slechts vijf man hebben niks gevangen maar daar zitten wel twee van onze ploeg bij…. Van de 21 korpsen eindigen we op de 20e plaats. Ronny Dijkstra is onze beste man met een 47e plaats, ikzelf wordt 71e. Eerlijk gezegd hebben we het niet best gedaan maar als excuus mag gelden dat wij als wadvissers geen enkele ervaring hebben met deze strandvisserij. Lichtpuntje is dat Ronny Dijkstra zich plaatst voor de eindronde in oktober. Een knappe prestatie want van elk vak van 25 vissers gaan er maar vijf individueel over naar de eindronde. Het was in ieder geval een mooie ervaring en ik heb weer het een en ander geleerd vandaag. Wat mij betreft volgend jaar weer!
Ronnie van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten