De Wijde Greuns, een prachtig viswater aan de buitenkant van Leeuwarden. Een water waar van alles te vangen valt, van enorme brasems tot dikke snoekbaarzen. Maar ook een grillig water waar je de ene dag een net vol brasem en blei vangt en de volgende dag
uren naar een bewegingloze top zit te staren. Een duik in de archieven vertelt mij dat ik de afgelopen 22 jaar bij Oebele 103 zoetwaterwedstrijden heb gevist en van de zes slechte resultaten scoorde ik er vijf op de Wijde Greuns. De Wijde Greuns is dus, zoals dat zo mooi heet, een angstgegner voor mij. Verleden jaar was daarop geen uitzondering, na zes uur vissen had ik slechts vier maatse voorns met een gewicht van 290 gram. En dat terwijl ik er de week ervoor in een paar uurtjes oefenen acht dikke brasems ving…
Op donderdagavond krijg ik van Ronny via de email de opgave. Ai, slechts acht vissers. Het is wel heel lang geleden dat we zo’n klein deelnemersveld hadden. Wat zijn de oorzaken? Ronny moet oppassen, Keimpe en Anne zijn nog herstellende van operaties (beterschap mannen!) en Piet Topma vist een grote wedstrijd in Noord-Holland. Maar dan mis ik ook nog Peter, Gerben en alle drie de Douma boys. Dit versterkt mijn recente overpeinzingen over het aantrekkelijker maken van de zoetwaterwedstrijden. Wellicht een A- en B-poule of een koppelvariant achteraf zoals laatst bij de Bonkevaart? Daar moeten we als bestuur toch maar eens over gaan praten.
Ruim voor zes uur ben ik op de verzamelplaats. We wachten tevergeefs op Rob Ras en Bert Altena maar die blijken al aan de waterkant te staan. Bert is er voor het eerst bij dit jaar. Ik ben benieuwd hoe het gaat doen want bij de HSV Ons Genoegen Makkum heeft hij al een aardige reputatie opgebouwd. Door de lage opkomst is er ruimte zat en een ieder kan dus een mooi plekje uitzoeken. Het weer is prachtig, de zon komt op, er staat een licht windje. De jas kan zelfs al uit. Om zeven uur klinkt het fluitsignaal, na een kwartier krijg ik mijn eerste serieuze aanbeet en een mooie voorn van 25 cm mag als eerste het leefnet van binnen bekijken. Even later is het weer raak. Dit is overduidelijk een brasem, een kromme hengel en mooie klappen tijdens de dril. Voorzichtig dril ik de vis en terecht want de vis blijkt maar net gehaakt te zitten. Opluchting als een brasem van 46 cm op de kant komt. Na het ingooien leun ik tevreden achterover in mijn stoel. Twee mooie vissen na pas een half uur, die nemen ze me nog niet af. Ik had toen nog niet kunnen vermoeden dat de komende vijf uren mij slechts twee bleitjes van 16 en 15 cm zouden opleveren…. Het tweede uur krijg ik slechts één fatsoenlijke aanbeet maar ik sla mis. De tijd van uitproberen breekt aan. Allerlei geurstoffen komen uit de tas, lange onderlijnen, korte onderlijnen, ook de vaste stok mag het een tijdje proberen. Ondertussen begint het steeds meer te bewolken. Zelfs het weer begint zich tegen ons te keren. Dan maar even buurten. Overal hetzelfde verhaal, één of twee visjes, vooral voorn en blei, een enkele (kleine) brasem. Ik mag mijn handen dichtknijpen met zo’n grote brasem in het net, dat geeft toch een geruststellend gevoel. Ronny komt even buurten, hij moet op de kleine passen en kan daarom niet meedoen. Terwijl we staan te kletsen, komen er opeens twee agenten te voorschijn, controle! Nu kan er wat mij betreft nooit genoeg gecontroleerd worden als je ziet wat voor hapsnurkers je soms aan de waterkant aantreft. Een ieder van ons blijkt in ieder geval zijn papieren prima in orde te hebben.
Halverwege de wedstrijd krijg ik zowaar een mooie aanbeet. Aanslaan en hangen! Mooie klappen op de top, dat moet weer brasem zijn. Maar nee hoor, tot mijn verbazing komt er een snoekbaars omhoog. Met 42 cm precies maats maar helaas telt deze vis niet mee. Toch leuk om te vangen en Anne neemt een paar foto’s voor de site. Om elf uur begint het te regenen en niet te zuinig, er zitten zelfs hagelstenen tussen. Een ieder kruipt onder zijn paraplu. Snel het regenpak aan en voor de laatste keer nog even buurten. Ali Dijkstra heeft een mooie paling van ongeveer 45 cm en ook Piet Hoekstra heeft volgens eigen zeggen een hele dikke paling terug moeten zetten. Er wordt sporadisch nog een visje gevangen maar allemaal van het kaliber 50 tot hooguit 100 gram. Ik begin maar weer eens te smeren, de hengel ligt nog niet in de steun of de top begint te rammelen. Zowaar 20 minuten voor het einde nog een brasem(pje) van 33 cm. Heb ik het nu gevonden? Vergeet het maar, ik smeer er nog lustig op los maar ik krijg geen tikje meer. Het eindsignaal klinkt, tijd voor de weging. Wat is dat nou? Er ontbreekt een bleitje in mijn net. Ik keer het leefnet binnenste buiten maar noppes. Ik kan ook geen gat ontdekken. Heb ik wellicht het bleitje naast het net gegooid? We zullen het nooit weten. Rob is poepchagerijnig. Net voor het einde haakte hij nog een grote vis. Het elastiek kwam wel 60 cm uit de top vertelt hij, maar de vis schoot daarna los. De vissen van Piet gaan in het weegnet. Niet te geloven, hij heeft net 10 gram meer dan ik! Dat ontbrekende bleitje geeft me nu wel een hele nare bijsmaak. Nu staat niet alleen Rob maar ook ik met een gezicht als een oorwurm. Ook Piet heeft de balen omdat hij de paling heeft moeten terugzetten. Maar dat zijn nu eenmaal de landelijke regels en daar moeten we ons aan houden. Bij de prijsuitreiking kijkt een ieder gelukkig weer normaal. Bert Altena blijkt de terechte winnaar. Het laatste uur heeft hij nog aardig bijgevangen. Hij heeft maar liefst 18 maatse vissen, van alles wat en zelfs een baars van 24 cm. En als de duivel ermee speelt, als we naar de auto’s lopen, breekt de zon weer door. De prijswinnaars:
1. Bert Altena 2230 gr. (18 vissen)
2. Piet Hoekstra 1630 gr. (9 vissen)
3. Ronnie van Beem 1620 gr. (4 vissen)
Groet, Ronnie van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten