Het strijdtoneel voor alweer de zesde wedstrijd van onze zoetwatercompetitie was de Dokkumer Ee bij Leeuwarden. De vaste ploeg is weer aanwezig, totaal 13 man. Eerst de lotjes, ik trek nummer 5 en nummer 1 blijkt niet getrokken te zijn. Zowaar kan ik de kopstek aan de linkerkant van het parkoers bij de flat betrekken, naast me zitten Hennie en Jappie Zuidhoek. Mijn “eeuwige vijand” Ronny Dijkstra zit helemaal aan de andere uiterste kant van het parkoers. Binnen onze club is al jaren een “Battle of the Ronny’s” aan de gang. Gevolg van het feit dat Ronny en ik al tien seizoenen lang elkaar als de grootste concurrent zien voor de eindoverwinning. Toegegeven, in 2003 en 2009 werden we overklast door Piet Topma maar de overige zeven seizoenen was het Ronnie of Ronny die kampioen werd met een voorlopige tussenstand van 4-3 in mijn voordeel. Ook dit jaar is het weer ongewoon spannend. Na vijf wedstrijden staan we samen fier op kop met precies hetzelfde aantal punten. Het mooie van deze tweestrijd is dat we allebei op zoek blijven naar zaken om onze visserij te verbeteren waardoor we elkaar blijven opstuwen tot alsmaar betere wedstrijdvissers. Eigenlijk lijken we heel veel op elkaar: we zijn allebei fanatiek, intelligent, kaal en lelijk en hebben allebei een voorkeur voor vrouwen met een fors postuur (kijk maar naar onze eega’s).
Terug naar de wedstrijd. Vanaf het beginsignaal is het meteen raak. Continue heb ik beet maar ik vang nauwelijks wat. De oorzaak is al snel duidelijk, het is voornamelijk kleine vis die bijt. Af en toe weet ik er toch één te haken, het is alleen maar blei, helaas vaak onder de verplichte 15 cm en soms er net boven. Even verderop weet Hennie met haar zes meter stok toch duidelijk meer (net) maatse vissen te vangen. Ik heb een vaste stok klaar liggen maar ga toch maar door met de feeder, ik gok erop dat er toch wel een behoorlijke brasem langs zal komen die in één keer het verschil zal maken.
Om Hans Vijgeboom maar te citeren: “Een goede wedstrijdvisser moet ook durven te verliezen”. Een uitspraak die mij wel aanspreekt. Hennie weet ondertussen zelfs een brasempje van net boven de 30 cm te vangen. De twijfel wordt groter maar dan vang ik ook een brasempje van hetzelfde formaat dus toch maar door met de feeder. Tijdens het binnenhalen van de zoveelste ondermaatse vis krijg ik opeens een klap en meteen een kromme hengel. Ik weet het meteen; dit is een snoek(baars). De roofvisser wint het meteen van de wedstrijdvisser in me. Deze vis wil ik vangen ook al telt hij niet mee. Ik draai mijn slip open en dril voorzichtig de blijkbaar goed gehaakte vis. Ik weet hem uiteindelijk tot vlak onder de kant te krijgen maar de (ik vermoed) snoekbaars komt niet zomaar omhoog. Dan breekt alsnog de 14/00 onderlijn als de vis zijn zoveelste vluchtpoging onderneemt. Jammer, ik had deze vis heel graag willen zien. De tweede helft van de wedstrijd neemt de stroming af en daarmee ook de aanbeten.
Ondertussen is het toch wel duidelijk dat je met de vaste stok vandaag beter vangt als met de feeder. Ik schakel de laatste anderhalf uur toch nog maar over op de vaste stok om de schade te beperken en weet nog een aantal maatse bleien te vangen maar alles onder de 20 cm. Jappie weet zowaar drie minuten voor het einde nog een halfwas brasem te vangen met de feeder, de aanhouder wint.
Als het eindsignaal klinkt, vrees ik het ergste. Heb ik vandaag het kampioenschap verspeeld? Grappig genoeg blijkt Ronny zich hetzelfde af te vragen. Quasi nonchalant maar ondertussen brandend van nieuwsgierigheid komt hij vragen wat ik gevangen heb. Ik schat zelf ongeveer anderhalve kilo maatse vis. Ronny zegt ongeveer hetzelfde gevangen te hebben maar ik weet dat hij zijn vangst altijd graag bagatelliseert. Totaal heb ik 20 maatse visjes bij elkaar geschraapt voornamelijk blei van het slag 15 – 20 cm, enkele voorns en twee brasempjes van 30 cm. Hennie en Jappie Zuidhoek naast me blijken allebei meer gewicht te hebben. Hennie heeft dankzij de vaste stok zelfs meer dan Jappie. Naarmate de weging vordert, blijk ik het toch niet zo slecht gedaan te hebben als ik vreesde. Opvallend is dat er ook diverse snoekbaarzen zijn gevangen. Met nog drie man te wegen heb ik nog steeds alleen het echtpaar Zuidhoek boven me. Anne Dijkstra blijkt ook goed gevangen te hebben. Geen grote maar wel maar liefst 42 maatse vissen. Ronny is als laatste aan de beurt. Als enige heeft hij een forse brasem (45+ cm) gevangen. Sommige vissers noemen dit mazzel maar ik weet dat dit vaak niet zo is. Ronny probeert vaak van alles en weet daardoor dan toch net één of meerdere mooie vissen te haken. Ronny blijkt bij de weging net 10 gram minder dan Jappie te hebben (mijn dag wordt opeens een stuk beter). Wanhopig herweegt Ronny keer op keer zijn vangst maar de weger is onverbiddelijk, het tandenknarsen is net niet hoorbaar. Rood aanlopend refereert Ronny ook nog eens aan de snoekbaars die hij heeft moeten terugzetten. Vorig jaar had deze nog gewoon meegeteld en was hij eerste geworden, nu “slechts” vierde (mijn dag kan niet meer stuk). en dan te bedenken dat Ronny zelf één van de bedenkers was van het voorstel om snoek en snoekbaars niet meer mee te laten tellen (ik ga vandaag fluitend terug naar huis).
De competitie blijft ook na vandaag zeer spannend. Ronny staat bovenaan met één punt meer dan ondergetekende en twee punten meer dan Jappie. En hoe was het gezegde ook alweer? Waar twee honden vechten om een been….. De uitslag:
1. Anne Dijkstra 2590 gr. (42 maatse vissen)
2. Hennie Zuidhoek 2350 gr. (40)
3. Jappie Zuidhoek 2120 gr. (23)
4. Ronny Dijkstra 2110 gr. (16)
5. Ronnie van Beem 1710 gr. (20)
Ronnie van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten