Penn IJsland Festival Sudavik augustus 2011 deel 2
Dag 5 Heen en weer, heen en weer.
De voorspelling is dat het rond 12 uurbegint te waaien dus we zetten meteen koers naar stek 6. Eenmaal buiten blijkt het toch tegen te vallen en we komen uiteindelijk onder de kant bij stek 5 terecht. Al na een kwartier bij de eerste drift staan Harry en ik met een diepgebogen hengel. Dit is weer het betere werk. Mijn kabeljauw komt als eerste aan boord, een hele dikke vis van 88 cm en 9 kilo. Harry heeft er echter nog een grotere aan. Met 98 cm is het voor hem een schitterende vis om de dag mee te beginnen. Maar helaas is dan de koek meteen op. We vangen alleen nog koolvissen en kleine gulletjes. De koolvis vormt soms een ware plaag. Je bent nog niet bij de bodem of er hangt alweer één op. De kabeljauw krijgt gewoon geen kans. Rond 12 uur varen we terug het fjord in. Maar het is alsof de duivel ermee speelt. Als we goed en wel een uurtje aan het vissen zijn, breekt de zon door en valt de wind helemaal weg. Terug naar stek 6! We varen meer dan we vissen en bovendien leveren de laatste twee uurtjes op stek 6 ons vandaag geen grote vis op. Eenmaal terug in de haven staan er twee mannen op de steiger met ieder een enorme zeeduivel van respectievelijk 22,5 en 17 kg. Wat een lelijke maar zeer imposante vissen zijn dat zeg. Zelfs met een klein exemplaar zou voor mij een droom uitkomen.Dag 6 De man met de gouden pik. Zoals iedere dag loop ik s’ochtends naar het raam om te kijken hoe de vlag erbij hangt. Tot mijn grote vreugde hangt deze helemaal stil. Pas als we de haven uitvaren, vertelt Jakob me glunderend dat Jeffrey s’nachts in de mast is geklommen en een pilker aan de vlag gehangen heeft. Ik wil het eerst niet geloven maar de vette glimlach op het gezicht van Harry neemt alle twijfel weg…We blijven vandaag in het fjord. Er wordt namelijk voor de middag storm voorspeld. We vangen heel veel koolvis en gullen van 70 tot 80 cm. Peter vangt vandaag de grootste kabeljauw. Met 87 cm toch een heel aardig exemplaar. Aan het eind van de dag besluit kapitein Harry om dieper te gaan liggen. We vissen op 80 tot 100 meter diep. We vangen een aantal mooie gullen en ik verspeel een beste vis die halverwege de dril losschiet
Jakob haakt naar eigen zeggen een hele dikke vis. Zoals vaker duurt de dril bij Jakob lang. Ik geef het je ook maar te doen om in je 65ste levensjaar vijf lange dagen achter elkaar deze visserij vol te houden. Het klagen over rug- en spierpijn wordt met de minuut erger. Maar dan zien we een grote brede witte vlek langzaam uit de diepte omhoog komen. Zeeduivel! Wauw, wat een monster, zeker 1 meter tien lang. Met moeite kan Harry de gegafde vis over de reling trekken. Als ik vooroverbuig om de vis te onthaken, komt de vis tot twee keer in een flits meer dan een halve meter met opengesperde bek omhoog om me gericht in het gezicht bijten. Vooral de eerste keer schrik ik me het apezuur. Gelukkig heb ik nog schone onderbroeken bij me. Ik had je nog zo gewaarschuwd, merkt Peter Groen droogjes op. S’avonds bij de weging blijkt Jakob zowaar de zwaarste vis van de dag gevangen te hebben. Zijn zeeduivel weegt 
maar liefst 18,2 kilo. Namens de sponsor Pure Fishing Nederland overhandigt Peter van Nieuwkerk Jakob zijn prijs. Een Penn Atlantis 5000 molen met een winkelwaarde van maar liefst 270 euro. Peter geniet er zichtbaar van dat hij juist huisgenoot Jakob deze prijs mag overhandigen. Nuchter als altijd vraagt Jakob me of hij met deze molen ook op snoekbaars kan vissen. Natuurlijk Jakob, je kan immers toch ook met een Ferrari boodschappen doen….
Dag 7 De laatste visdag.
De wind lijkt mee te vallen en omdat het laatste dag is besluiten we naar open zee te gaan. De golven worden steeds groter maar het is niet onmogelijk. Eenmaal aangekomen op stek 6 blijkt vissen praktisch onmogelijk. Wind en stroming zorgen ervoor dat zelfs pilkers van 650 gram de bodem niet houden. Met tegenzin varen we weer het fjord in. Gegokt en verloren, zullen we maar zeggen. Voor de haven van Bolungarvik proberen we het op 80 meter. We maken twee driften met diverse kabeljauwen tussen de 70 en 85 cm. Tot vier keer toe wordt een gehaakte koolvis bij het ophalen gegrepen. Een fenomeen dat we bijna elke dag wel meemaakten. Zo hebben we al diverse mooie kabeljauwen verspeeld en gevangen. Helaas haken we er nu maar eentje en die schiet ook nog tijdens de dril los. Als de stroming stilvalt, verdwijnen ook weer de betere vissen. We vangen alleen nog maar koolvis en kleine gulletjes. Pas aan het eind van de dag als de stroming weer aantrekt, bijten de grotere gullen weer. Uiteindelijk vang ik naast veel kleine vis nog zes kabeljauwen tussen de 78 en 85 cm. S’avonds hebben we bij Amma Habby de traditionele barbecue. Er zitten ook heel smakelijke balletjes tussen. Iets van gehakt denk ik. Pas na afloop vertelt Raffie met een grote smile dat dit walvisvlees is… Als afsluiting vindt dan nog de prijsuitreiking van het Festival plaats. Tot onze vreugde blijkt Jakob met zijn zeeduivel beslag te leggen op de derde plaats en dat levert hem een prachtige Penn Overseas Travel hengel op.
Dag 8 en 9 De terugreis.
S’ochtends is er nog gelegenheid om te vissen. Jakob en ik besluiten het in de haven te proberen. Binnen de kortste keren heeft Jakob drie mooie scharren te pakken. Ik vang niks. Zou het door de rode bezemuithouders komen die hij gebruikt? Ik verwissel mijn onderlijn en weet ook nog een aantal mooie scharren te vangen. Onze elfde vissoort. Wat een diversiteit. En dan zijn er door andere vissers o.a. ook nog grote schol, dikke haring, (kleine) heilbot en gevlekte zeewolf gevangen. Dan is het tijd om in te pakken en het huisje schoon te maken. De terugreis is een spiegelbeeld van de heenreis. Wel hebben we nog de nodige lol bij de chinees in Reykjavik. Bij de incheckbalie in Klefavik wordt nog opeens moeilijk gedaan over de 20 kg visfilet die een ieder heeft meegekregen. Maar dankzij Raffie en een aantal stoere Brabanders die dreigen alle balies te blokkeren, is dit probleem ook snel opgelost. Thuisgekomen blijkt mijn doos 10 kg kabeljauwfilet en (tot mijn vreugde) 10 kg zeewolffilet te bevatten. Hier zullen we nog lang van smullen! Ik kan terugkijken op een waanzinnige week. Helaas konden we maar één van de zes dagen op open zee vissen maar dat was wel gelijk de mooiste visdag van mijn leven. Hier wil zeker nog eens naar terug. En niet alleen om de visserij maar ook vanwege de vriendschap, de natuur en niet te vergeten de walvissen en het noorderlicht dat we gezien hebben. IJsland, tot de volgende keer!
Ronnie van Beem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten