Om 4.45 uur werd ik opgehaald door de twee Pieten van Visclub Oebele. We moesten nog dik twee uur rijden voor dat we op de plaats van bestemming zouden zijn. Ze hadden er zin in zo te horen, mentaal zat het wel goed. Ik hoefde het vuurtje niet op te stoken. Ze zagen tegen niemand op en zo hoort het ook, aan de waterkant word wel uitgemaakt wie de beste zeevisser is. Maar ze moesten wel de eer van onze Visclub Oebele, van HSV Leeuwarden en van Friesland hoog houden en dan staat er toch nog wel een beetje druk op de ketel. Piet Hoekstra en Piet Topma zijn hele goede zeevissers, dat hebben ze in al die jaren wel bewezen bij onze visclub die 41 jaar bestaat en waarvan zij al meer dan 20 jaar lid zijn. Zo zaten wij in de auto nog wat bij te praten over vroeger, over wat voor goede zeevisstekken wij hier hadden bij de Afsluitdijk, bij Zurich en bij Harlingen. Maar de tijd dat er nog zoveel gevangen werd in de Waddenzee, die komt denk ik niet meer terug.
Wij waren inmiddels gearriveerd, het was zeven uur en konden gelijk naar grote zaal van het Northgo College lopen waar wij werden ontvangen met koffie en broodjes. Dit hadden wij nog niet eerder meegemaakt en dat was prima in orde. Even later konden de twee Pieten hun steknummers ophalen en toen op naar het strand van de Noordzee bij Noordwijk waar de tractoren al op ons stonden te wachten om ons naar de visstekken te rijden. Alle lof voor de organisatie van deze wedstrijd die het heel goed had geregeld maar dat mag ook wel want het ging tenslotte om de Nederlandse Kampioenschappen Kustvissen voor korpsen en individueel.
Piet Topma was inmiddels aangekomen op zijn visstek waar ook ik ben afgestapt. Ik zou de twee Pieten aanmoedigen en een verslag schrijven voor onze club. De spanning steeg, het was al na tienen en iedereen was er klaar voor. Half elf zou de wedstrijd beginnen, maar even buurten bij de buren van Piet. Leuke jongens, ze waren heel ontspannen en vertelden mij van alles over hun hobby zeevissen en hoe zij visten en waar. Ik natuurlijk ook, want zij wilden ook graag weten hoe het in Friesland was gesteld met het zeevissen. Daar kon ik een positief antwoord op geven want de laatste jaren begint het toch beter te worden met de vangst.
Er ontstond opeens rumoer; had de organisatie nu wel of niet het startsein gegeven? Het bleek wel het geval te zijn. Iedereen riep naar elkaar en toen zag je de een na de andere het lood in het water gooien. Ik had de toeter ook niet gehoord, toch een minpuntje. Ik had tegen Piet Topma gezegd dat hij achter die golfbreker moest gooien want daar zit de bot en de andere vis. Het was afgaand water en zuidoostenwind dus de omstandigheden waren niet optimaal. Het water ging dus heel vlug van de kust af. Na drie minuten had Piet al beet en vijf over half elf kon hij dan ook zijn eerste vis ter meting aanbieden. Daar schrok de rest wel even van want hij was de eerste in zijn vak die een vis had en meteen een mooie bot van 26 cm. Met Piet Topma zat het wel goed dus toen ben ik naar de andere Piet gelopen.
Onderweg naar Piet Hoekstra lette ik goed op hoe de andere vissers het deden en waarmee ze zaten te vissen. In de onderlijnen zat niet veel verschil met ons maar in het aas wel. Ze hebben in Holland en in Zeeland veel meer keus in de soorten aas en dan kan je eens wat anders proberen wat misschien wel beter is dan waar wij mee vissen. Toen zag ik opeens dat een controleur een zeebaarsje op zijn kop tikte. Ik vroeg wat doen je nou? Ik mocht mij er natuurlijk niet mee bemoeien, dat wist ik wel, maar kreeg toch antwoord op mijn vraag. De man die hem gevangen had, had de haak uit de slokdarm getrokken en toen was de vis zwaar beschadigd (ik dacht gelijk zie het reglement). Bij ons mag dat niet dan moet je de haak afknippen en dan overleeft de vis het wel. Ik kon het niet laten om te zeggen waarop de controleur zei “ja ja maar ik stop hem wel in de tas”. Nou ja, dit mag gewoon niet. Ik kan het toch niet laten om dit even van mij af te schrijven.
Bij Piet Hoekstra aangekomen, na meer dan een half uur lopen, leek het niet goed. Hij zag er een beetje verslagen uit. Hij had nog niets en bij de rest was het niet veel beter in dat vak. Ik heb hem proberen op te peppen en vertelde hem dat zijn maat gelijk een vis had en dat ik onderweg wel gezien had dat er vis gevangen werd. Maar Piet had last van zijn schouder waardoor hij niet te ver kon ingooien en daar kon ik niet veel aan veranderen. Het was inmiddels al tien voor twaalf, ik liep terug om te zien hoe het met de joker van onze club zat. Het was wat van dat miezerige weer, geen weer om even te wandelen maar het regende ook weer niet hard genoeg om binnen te blijven. Het was inmiddels bijna half één toen ik weer bij Piet Topma aankwam. Hij had er nog een bot erbij gevangen van 21cm waardoor hij nog steeds in de wedstrijd zat. Er werd overal wel wat gevangen maar het hield niet over. Hij gooide nog een keer in en dat bleek ook de laatste keer te zijn. Hij kon het water niet meer bereiken. Dat was flink balen, iedereen liep door het water om naar de zandbank te lopen die voor hen lag waardoor Piet niet meer kon vissen.
Hij had echter geen lieslaarzen meegenomen waardoor hij niet verder vooruit kon lopen. Even verderop stond een kleine man, die zou moeten zwemmen om bij de zandbank te komen. Ik heb mij maar even teruggetrokken want Piet was flink gefrustreerd. Even later had hij zich er al bij neergelegd dat hij niet meer aan vissen toe kwam en helaas bleek dat ook het geval te zijn. Twee uren van verveling braken aan met de wetenschap dat hij er misschien alleen nog maar een mooie bot erbij hoefde te vangen om zich te plaatsen voor de topcompetitie.
Later bij de auto aangekomen hebben we nog even nagekaart. Piet Hoekstra had er echt alles aan gedaan en was zelfs door het water heen gelopen om een vis te vangen, maar zonder resultaat. Hij had dan ook de laarzen vol met water staan en wij konden er alle drie ook om lachen met toch wel een zuur gezicht van Piet. Piet Topma had het goed gedaan met uiteindelijk een 93e plaats. Hij had het veel verder kunnen schoppen maar hij liet toch wel even meer dan 120 man achter zich. We hebben ook leergeld betaald. Het gebeurt ons niet weer dat we zonder lieslaarzen naar zo’n wedstrijd gaan. Wij gingen daarna weer richting Leeuwarden met een ervaring rijker en een illusie armer. Piet TOPPIE!!Topma!!
Groet, Anne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten